In tijden van eenzaamheid lijkt het me absoluut geen slecht idee om jezelf wat menselijke warmte te leren toedienen. De mens is een warmtebron op zijn eigen.
In de hectiek van alledag, waarbij de rede soms ver te zoeken is, blijkt ook de weg van het hart meer en meer afgesloten terwijl deze precies de uitweg is … uit zowat alles wat ons tegenwoordig de das omdoet. Dit gezegd zijnde zou ook de rede een veel belangrijker plaats kunnen innemen als we maar zouden beseffen hoe in ons brein een voortdurende interne oorlog bezig is. Meer daarover bij een volgende blog.
Hart en verstand werken hoe dan ook samen. Wat je via het hart aan jezelf geeft is voedend voor het brein. Wat je voor het emotionele brein doet, bijvoorbeeld om het te helen, is ook goed voor het hart. De derde component, het zenuwstelsel, vaart er eveneens wel bij. Het komt tot rust. Dit is trouwens de filosofie achter de heilzame hartcoherentie.
Iets kan hartverwarmend zijn. Iets wat een ander voor je doet of betekent, iets wat je zelf doet of beleeft, iets wat je aan jezelf geeft. Het effect ervan is hartverwarmend. Wat zou er gebeuren wanneer je dit hartverwarmende effect zelf opwekt door warmte aan jezelf cadeau te doen? Je krijgt een cadeau en daar word je blij van. Simple comme bonjour.
Doe je mee?
Blijven ademen, dat is altijd een goeie uitgangspositie. Volg je eigen cadans en gaandeweg vertraag je wat. Evolueer naar vijf seconden inademen en vijf seconden uitademen. Buikademhaling is ideaal. Voel de rust neerdalen in lijf en leden. Vertragen, verstillen, vertragen, verstillen. Een streepje rustige achtergrondmuziek is altijd meegenomen. Het maakt je brein rustiger en rustiger.
Met je beide handen ben je in staat om warmte op te wekken. Warmte is energie. De mens is energie, met soms wel ernstig energietekort. Het is essentieel om je energie op peil te houden. Breng je handpalmen samen en begin ze tegen elkaar aan te wrijven. Hou dit een minuut vol. Voel de warmte die je opwekt. Je bent nu ineens je eigen energiegenerator.
Leg je beide warme handen op de hartstreek. Voel maar, het is hartverwarmend. Focus op je ademhaling en beeld je nu in dat je door je hart ademt. Je ademt in en uit langs je hart. Je neemt de warmte en energie in je op en laat ze doorheen je hele lichaam stromen. Je doet ze als het ware cadeau aan jezelf. Je krijgt het letterlijk warm.
Een kind is afhankelijk van de warmte van anderen – anderen die al dan niet aanwezig zijn om het de warmte te geven die het op dat moment nodig heeft. Als volwassene blijven we dikwijls in die afhankelijkheid hangen. We zijn in blijde verwachting maar meestal komt de warmte niet wanneer we ze nodig hebben. Vandaar, geef de warmte aan jezelf wanneer jij dat wenst.
Eigen warmte heeft een helende werking: in elk van ons zit een gekwetst innerlijk kind
Als jochie, ga maar na hoe lang dat geleden is, zat ik dikwijls alleen te wezen tussen mijn stapel boeken. In die tijd zat ik me ook geregeld af te vragen: Madiba, hoe adem jij in die eenzame cel? Later greep ik de kans om mensen zoals Viktor Frankl en Edith Eger te lezen. Zij wisten te overleven in de meest erbarmelijke levensbedreigende omstandigheden, die we ons niet eens kunnen voorstellen. Ze overleefden door zich een beeld te vormen van een geliefde die hen een beetje warmte gaf. Noem het de kracht van de verbeelding: een beeld, voorstelling, visualisering, gevoel, liefde. Ze hebben mij geïnspireerd. Mijn vader had er nog iets anders op gevonden: hij werkte zich warm. In het zweet zijns aanschijns kon ik de vele boeken kopen. Dankbaar.
Doe er bij een volgende gelegenheid nog een schepje bovenop. Met de handen op het hart zeg je tegen jezelf: ‘ik hou van mezelf en ik aanvaard mezelf ondanks de pijn van het alleen zijn.’ Geef jezelf het nodige respijt als het niet onmiddellijk lukt.
Met warme groet.
