We noemen het ‘domheid’ dat mensen nog steeds vallen voor figuren als Trump. Terwijl we toch geleerd zouden hebben van het verleden. Nooit meer extremen, zeiden we. Nooit meer blinde verering van leiders die bulderen
De kunst van het vragen ‘Ben je daar zeker van?’ Stel je voor: Socrates leeft in 2025. Zijn toga verruild voor een hoodie, zijn sandalen voor sneakers, en in plaats van de agora scrolt hij
Stel je zomaar eens voor dat we iets over het hoofd zien, simpelweg omdat we het niet kunnen waarnemen. Extreem narcisme heeft een eindstadium: narcistisch verval. Het betekent cognitieve achteruitgang, en in het geval van
De mens als mysterie: fictie, macht en onzichtbare tragedies De wereld is een podium, en wij zijn zowel toeschouwers als spelers in een voorstelling die ons telkens weer weet te verrassen. We geloven in de
‘Kijk, mama, ik kan mijn naam schrijven, dus ik besta’ (vrij naar René Descartes) Er is een diep menselijke behoefte om onszelf te bevestigen. De eerste letters die een kind schrijft, vormen een bewijs van
“April is the cruellest month, breedingLilacs out of the dead land, mixingMemory and desire, stirringDull roots with spring rain.” Als de analyses ons niet veel verder helpen en de antwoorden min of meer op zijn,
Er woedt een oorlog, meer dan één zelfs. We kijken naar de wereld en zien geweld, verdeeldheid, machtsstrijd. Maar wat als deze oorlogen niet alleen op het wereldtoneel worden uitgevochten? Wat als ze slechts de
Wat we in deze tijden meemaken is het failliet van het leven zonder voelen. Denken zonder voelen is oorlog in de geest, en oorlog in de geest geeft oorlog in de wereld. Zo binnen zo
Over Trump, bewustzijn en de hypnose van deze tijd Trump is niet alleen de president van de VS. Hij is ook een symptoom van deze tijd. Soms vraag ik me af of we collectief aan
Kunnen we de ander ooit wel helemaal kennen? Weten we eigenlijk wel wat er in het jonge brein omgaat? Kennen we onszelf wel in voldoende mate? We denken vaak van wel. We zijn meesters in
