Wat mensen me soms vragen. Geef eens een concreet voorbeeld van hypnose, van zelfhypnose zoals je zelf aanhaalt, zeggen ze dan.
Wel, ik ben er meer en meer van overtuigd dat je werkelijk alles met je gedachten kan sturen. Denk ik aan iets dan gebeurt het ook dikwijls, of juist niet.
Het doet me denken aan die keer dat ik aan een redelijke snelheid overkop ben gegaan met de fiets en letterlijk op mijn hoofd ben gevallen. Gelukkig was er een helm om de klap op het harde asfalt te breken, en toch. Ik was er niet goed van en moest worden afgevoerd. Lang verhaal kort. Ik lig daar op de spoed in afwachting van de arts die mijn wonde aan het neusbeen zou naaien. Dat is een behoorlijk vervelende plek om te verdoven. Het ging niet vanzelf. Hypnose is verhoogde focus en ik heb toen de fysieke pijn mentaal verplaatst, weggestuurd naar mijn grote teen. Ik voelde niets meer op de plek waar de spoedarts aan het werk was. De arts moest achteraf toegeven dat hij zo’n rustige patiënt nooit eerder had meegemaakt. De rust stelde hem in staat om perfect werk af te leveren. We zijn precies twee tovenaars, zei hij al gekscherend.
Of hypnose werkt? Dat is niet de vraag. De vraag is of je bereid bent toe te laten dat het werkt. En dat valt tegen want we hebben zo goed geleerd om niet toe te laten dat het werkt. Daar is vooralsnog niets aan te doen. Zo simpel kan het zijn.
Misschien moet mijn volgende blog wel gaan over ontkenning en over de ontkenning waarmee het thema ontkenning wordt bejegend. Ik zal niet ontkennen dat het thema mij mateloos boeit. Er zit een ongelovige Thomas in elk van ons.
Soms moet je gewoon durven toelaten dat natuurlijke processen hun werk doen, zoals een bloesem die bloem wordt
