Waarom zoekt men naar een medicijn om mensen te doen stoppen met roken? Of is dat niet de juiste vraag? Wat zoekt men eigenlijk? Allemaal vragen bij een simpel bericht.
‘Zonder medicijn willen ze niet stoppen.’ Betekent dit dat ‘ze’ mét een medicijn wel willen stoppen? Wat een onzin. Niet willen is niet willen. Niet willen is niet kunnen. Keep it simple!
De vraag waarom mensen roken wordt gewoonlijk niet gesteld. Wie zoekt naar een medicijn stelt die vraag niet, want die denkt de oplossing al gevonden te hebben, namelijk een nieuw medicijn waar je liefst geen kanker van krijgt! De medicalisering moet blijven draaien. The Industry must go on.
De roker heeft een ander doel voor ogen: stoppen met roken!
Willen is kunnen. Waar een wil is, is een weg. Het zijn dooddoeners maar er zit een grond van waarheid in. Zonder willen lukt er niets en toch is het willen alleen niet voldoende.
Het roken zelf dient ook een bepaald doel. Mensen doen niet zomaar iets. Het is een vorm van zelfregulering, dus goedbedoeld maar uiterst schadelijk voor de gezondheid. De vergelijking is zeker op z’n plaats: roken is zoals met je ogen dicht een druk kruispunt oversteken. Roken is een vorm van zelfregulering, ooit zo aangenomen, maar die wijst op een gebrek aan gezonde zelfregulering. Elke dag een half uur wandelen is bijvoorbeeld wel een gezonde vorm.
Het roken levert een verborgen voordeel op. Dat is het punt dat ik wil maken. Het voordeel zit verborgen. Het werkt onbewust, dus dient het aan het licht gebracht. De eerste stap. Een medicijn daarentegen werkt averechts: het houdt het verborgene in stand. Keer ne keer were en lees opnieuw: de medicalisering, in casu de pillenindustrie, heeft haar eigen doelstelling.
Bij verslaving in het algemeen is er altijd een verborgen voordeel. Een sigaret geeft een shot dopamine. Het dient telkens herhaald en zonder het te beseffen geraak je verslaafd. De aanleiding om te beginnen roken is dikwijls ‘erbij willen horen’, wat volkomen begrijpelijk is. Er gebeurt nadien wel van alles in het brein dat ons verstand te boven gaat.
“De nicotine die een roker binnenkrijgt, lijkt in het lichaam op de natuurlijke neurotransmitter acetylcholine. Die tegenhanger van adrenaline maakt de roker rustiger en bij een overdaad aan nicotine bij het roken zorgt die acetylcholine ervoor dat er extra dopamine wordt aangemaakt. Die zorgt voor een belonend effect." – professor oncologie Filip Lardon (UAntwerpen) in De Morgen, 2 aug. ’24
De neurotransmitter acetylcholine, die dus voor de rust zorgt, kan perfect op een natuurlijke manier worden opgewekt. Dat kan via gerichte ademhalingsoefeningen.
Er is geen nieuw medicijn vereist maar een andere kijk op verslaving! Een mildere kijk ook, vanuit empathie met de verslaafde mens. Een medicijn wil je zogezegd door de ontwenningsverschijnselen heen helpen maar in de praktijk komt het neer op kiezen tussen de pest en de cholera. Dat is geen keuze zoals roken ook niet een keuze is, al zijn we geneigd dat wel te denken, vanuit de filosofie dat alles in het leven een vrije keuze is. Verder denken is de boodschap.
Willen is kunnen. Met de juiste hulp en respect voor het eigen lichaam.
Naschrift. Als er in de kindertijd te weinig co-regulatie is geweest, hoe is het dan gesteld met de zelfregulering later in het leven? Moeten we ons niet dringend wat milder opstellen tegenover mensen die de gezonde basis ontberen?! De vraag stellen is ze beantwoorden. En nog iets. Medicalisering is een intrinsiek kenmerk van het medisch model. Het is nog altijd dominant en het ziet er niet naar uit dat er snel verandering komt. De pillenindustrie is te machtig en de (jonge) artsen willen te snel geld verdienen.
