Kindermishandeling en kinderarmoede zijn twee gigantische schandvlekken in onze samenleving. Ze deinen alsmaar verder uit en vloeien zelfs in elkaar over. De echte cijfers komen stilaan boven water, en deze zijn zonder meer hallucinant.
“Een op de vijf kinderen groeit op in armoede,” schrijft Mohamed Ouaamari in zijn column in DM.
Even hallucinant is de impact van zowel mishandeling als armoede op de ontwikkeling van het kinderbrein. Hieronder twee fragmenten uit Ons creatieve brein van de bekende neurobioloog Dick Swaab. Huiveringwekkend als je bedenkt dat de hersenschade vaak onomkeerbaar is, dan al.
De psychische problemen die de wetenschap ermee in verband brengt, blijken pas vele jaren later. Zo gaat het meestal: problemen kennen een lange incubatietijd. De dure medische machinerie zal dan achteraf weer het gat moeten dichtrijden …
Enkele frappante zinsneden uit een eerder verschenen artikel:
- “Drie procent van de leerlingen in het secundair onderwijs heeft geen schoolboeken wegens armoede”
- “Er is een groeiende groep kinderen die opgroeit in arme gezinnen”
- “De gevolgen voor het zelfbeeld en de ontwikkeling van de getroffen kinderen zijn bijzonder nefast”
- “Hoe houden we schoolgaan betaalbaar voor iedereen? Daar moet het gesprek over gaan”
Vlaanderen anno 2021 …
Alleen door gepaste preventie kunnen we erin slagen de vicieuze cirkel van kinderarmoede te doorbreken. Waar is het beleid dat deze levensnoodzakelijke preventie aandurft?
