In de luren leggen of je in het ootje genomen voelen. Dat het gebeurt en dat het volgens mij te vaak gebeurt. Vandaar dit schrijfsel.
Na lectuur van een pseudowetenschappelijk boek – het ontbreken van een bibliografie is een indicatie – komen sommige mensen tot een soort van zelfdiagnose. Met een gevoel van herkenning is niets mis maar zo’n ‘diagnose’ is helemaal niet zo onschuldig. Het boek belooft de hemel op aarde en legt de oplossing op een dienblaadje – je hoeft alleen maar tot bij mij te komen! Eureka! Pseudowetenschappelijk empowerment heet zoiets. Het werkt (slechts tijdelijk) maar het helpt niet (op de lange termijn).
Zo’n boek zet op het verkeerde been. Het werkt contraproductief voor jezelf, over de portemonnee doen we het zwijgen, en het bemoeilijkt het werk van de coach-therapeut die wel met een bibliotheek aan kennis en inzichten in het veld staat. Een coach-therapeut is volgens mij geen one-trick pony met wie je samen een kunstje opvoert of alleenzaligmakende methode reproduceert, die geen kritisch denken verdraagt. Wie zich echt kan verbinden met een andere mens heeft daartoe geen trucjes of methodes nodig. Laat je dat ook niet op de mouw spelden. Wat je ziet is een mistgordijn.
Iedereen zoekt naar oplossingen met de middelen die hij of zij kent. Wat je niet kent kun je niet inzetten om een probleem of conflict op te lossen. Kijk naar wat er in de wereld gebeurt. Als het vermogen tot dialogeren ontbreekt worden uitsluitend de gekende middelen ingezet, in casu de vernietiging van de ander. Collectief trauma kan alles en iedereen kapotmaken. Mentale blindheid en harteloosheid zijn de gevaarlijkste aandoeningen die er bestaan.
Zonder verbinding tussen mensen gebeurt er eigenlijk helemaal niets. Geen enkele methodiek zal enig effect sorteren. De valkuil van de illusie ligt ook wagenwijd open.
Verbind met jezelf en voel je vrij in de verbondenheid. Het zit in de blik in elkaars ogen. Wist je dat de ogen embryonaal ontstaan uit de hersenen? Ze bestaan uit dezelfde hersencellen. Vandaar wellicht dat gezegd wordt dat we kijken met ons brein en dat we onze ziel zien in elkaars ogen.
De oplossing staat niet in een boek maar zit in jezelf. Het gaat over zelfontwikkeling, na heling. Dat laatste is belangrijker dan dikwijls wordt beweerd. Alle wonden, ook de emotionele kwetsuren, dienen geheeld. Anders blijven ze etteren.
