Dagelijkse schrijfsels: 29 juli ’22
Wat het zo pijnlijk maakt is je afgewezen te voelen omdat je niet goed genoeg zou zijn. Maar de vraag is: wiens gedachte is dat eigenlijk, dat niet goed genoeg zijn? Wijst de afwijzende af omdat-ie zichzelf als niet goed genoeg ervaart, of is het toch een innerlijke gedachte die wordt aangeraakt omdat ze er wel degelijk is … Je kunt er vele vragen bij stellen en uiteindelijk zeggen die vragen iets wezenlijks over de complexiteit van de mens. Je geraakt er maar uit door de gedachte vanop een afstand te bekijken en stilaan te beseffen dat de gedachte niet van jezelf is maar ‘geërfd gedachtengoed’ is. Het is de conclusie die je tegen beter weten in als kind hebt genomen omdat dat nu eenmaal de enige te nemen conclusie was. De aanleiding was bijvoorbeeld dat er veel geruzie was en dan komt een kind al gauw tot de conclusie: het ligt aan mij, ze maken ruzie om mij, ik zal wel niet goed genoeg zijn. En dan tot overmaat van ramp moet je ondervinden bij niemand terecht te kunnen om je conclusie af te toetsen aan de werkelijkheid of om troost te vinden – d.i. de basis van elk trauma. Natuurlijk komt er dan een carrousel op gang: ik zal voortaan bewijzen dat ik wel goed genoeg ben, desnoods tot ik er bij neerval (burn-out). Onbewust ga je bewijzen wat eigenlijk niet bewezen hoeft te worden – je bent bij geboorte al goed genoeg, alleen geloof je dat zelf niet.
Deze carrousel blijft maar draaien, of noem het de ratrace – het is maar hoe je het bekijkt. Omschrijf het gerust ook als naar perfectie streven en aldus in een fake wereld terechtkomen. Het is dé manier om jezelf te beschermen tegen de pijn die gepaard gaat met de gedachte ‘ik ben niet goed genoeg’. Het is een scherm, een bescherming, een pantser en een vorm van coping, een defensiemechanisme.
In een meritocratie is dit paradoxaal genoeg een fel bewierookte manier van omgaan met de eigen pijn. Wierook benevelt het gezond verstand en de pijn blijft tot je beseft dat ze moet worden losgelaten, dat dat bovendien de enige uitweg is. Pijn die niet wordt losgelaten, groeit uit tot chronische pijn en allerlei vieze ziektebeelden maken duidelijk wat daarvan de te (ver)dragen gevolgen zijn.
‘Ik ben niet goed genoeg’ is een veelvoorkomende onbewuste gedachte – ze kost bakken energie en het spreekt voor zich dat ze heel erg beperkend werkt, terwijl je dat meestal niet in de gaten hebt
Onbewuste gedachten opereren in de schaduw van het leven. Neem de proef op de som. Welke van deze gedachten resoneert het meest, of helemaal niet?
- Ik ben niet veilig
- Ik kom iets tekort
- Ik word in de steek gelaten
- Ik word niet aanvaard
- Ik ben niet welkom
- Ik mag geen fouten maken
- Ik moet uitblinken
- Ik ben niet goed genoeg
- Ik moet altijd zinvol bezig zijn
- Ik ontvang liefde als ik behaag
