Onder het motto ‘het moet niet allemaal altijd zo serieus zijn’ serveer ik vandaag een totaal van de pot gerukte blog. Om je een fijne dag te wensen, en gelijk ook een fijn weekend en verder ook een leven vol humor en onderweg zo weinig mogelijk ellende, laat staan pandemieën en politiek geritsel in het gebladerte.
Aangezien het Overlegcomité het intussen spuugzat is om met pek en veren te worden overladen, heeft het een lumineus idee geformuleerd. Vooral de politieke tenoren voelen dat hun luxueuze schip aan het zinken is en ze willen te allen prijze de bevolking terug aan hun kant krijgen. Daarom doen ze het voorstel om de hersteloperatie Tot Nut van ’t Algemeen te lanceren. Het idee is helemaal nieuw maar nog geen nieuws.
Het Overlegcomité heeft besloten dat het bij een eerstvolgende gelegenheid zal beslissen en tegelijk het voornemen zal formuleren om het leven van iedereen, zonder onderscheid van rang of stand, met minstens een jaar te verlengen. Dit is geen slecht nieuws, integendeel, dit is goed nieuws. Het besluit zal eerstdaags, alvast vóór het weekend, geofficialiseerd worden middels een niet te lezen Koninklijk Besluit.
De precieze duur van de verlenging zal worden berekend a rato van de bereikte actuele leeftijd en rekening houdend met het subjectieve tijdsgevoel eigen aan deze leeftijd. Het is te zeggen: een 18-jarige krijgt afgerond 1/18de van de gemiddelde levensverwachting voor mannen (80,5 jaar) als tegemoetkoming. De berekening maakt duidelijk dat het een cadeau betreft van liefst 4,5 jaar – naar hartelust te consumeren wanneer het de jongeren goed uitkomt. Voor een 60-jarige zoals uw gewillige dienaar zal het voordeel wat minder uitbundig zijn: 1/60 van 80,5 jaar geeft 1,35 jaar – liefst onmiddellijk te gebruiken want het leven kan zo voorbij zijn voor deze risicogroep. Er moet aan toegevoegd dat het cadeau niet naar de volgende generatie kan worden overgedragen. Dat zou pas ingewikkeld worden. Maar goed, er zijn vast wel instanties die dat zouden kunnen berekenen.
Alles speelt zich af tussen de oren. Stel je maar eens voor dat je 4,5 jaar langer zult leven dan de leeftijd die je denkt te zullen bereiken … Geweldig toch! Wat je niet allemaal extra zou kunnen doen! Het Overlegcomité is ook geweldig. Zó geweldig inventief!
Het verdere goede nieuws is dat de vrouwen eindelijk ook een graantje kunnen meepikken. Zij, de vrouwen dus, leiden gemiddeld een langer leven (83,6 jaar) dan de mannen en ontvangen logischerwijs een gewichtiger geschenk. Reken de winst maar uit en het is bovendien goed voor de economie. Misschien krijgt de vrouw méér leven cadeau omdat ze zelf leven geeft? Het is maar een gedacht. Eén ding is zeker: het wordt een complexe boekhoudkundige hersteloperatie.
Het idee om extra levensjaren uit te delen is spontaan ontstaan in de schoot van het Overlegcomité, als dankbetuiging voor de vele gedane inspanningen vanwege de bevolking en de intussen gedecimeerde zorgsector. Het was immers geen kattenpis en het stinkt nog altijd: anderhalf jaar op stok zitten, leven met de handrem op en slechts mondjesmaat ademen. Ademen, dat dachten we alvast rustig te kunnen inhalen, maar we moeten intussen weer verplicht dekking zoeken achter een gemaskerd gezicht. Bekijk het positief: het is een uitnodiging om elkaar in de ogen te kijken.
Vrijheid is iets wat tussen de oren zit, ergens naast onafhankelijkheid en eigen verantwoordelijkheid.
Tijd is iets van de natuur. De tijd meten is iets van de mens. De moderne mens wil eigenlijk alles meten, althans hij denkt alles te kunnen meten. Meten is controleren. Leven is loslaten.
Onzin geeft zin aan het leven.
Uw dienaar.
