Wanneer ik zomaar de vrijheid neem om je een open vraag te stellen.
Wie onder jullie moest als kind doen wat er gevraagd werd? Braaf zijn, gewoon gehoorzamen en zwijgen en vooral niet tegenpruttelen of je vloog in de hoek of je kreeg van de roe …
Steek gerust je hand op; ik zie het toch niet.
Terug naar vandaag. Wie heeft het gevoel dat het leven bestaat uit veel móeten, veel regels om te volgen, veel moetjes, en slechts weinig je eigen goesting doen of je eigen passie volgen?
De vaders en moeders van weleer zijn nu degenen die macht en status vertegenwoordigen. Ze spreken je streng en oordelend toe. Het vermanende vingertje is nooit ver weg. Hun taal is doorspekt met gewichtigdoenerij.
Blijf dicht bij jezelf. Laat je niet ringeloren.
Het vele móeten houdt ons klein, zo klein als het kind dat we ooit zijn geweest. Het legt ons eigen leven en vaak ook dat van anderen aan de ketting en we worden er op termijn letterlijk ziek van. Het is de rups die niet echt vlinder mag worden. Dat wringt. We denken er op de duur niet meer aan dat we ons eigen leven mogen leiden, dat we onszelf mogen ontwikkelen, in alle vrijheid. We bouwen daardoor nauwelijks zelfkennis op – bedraagt gemiddeld amper tien procent! Het móeten ondermijnt het eigen kritisch denken en we worden vatbaar voor allerlei manipulatie – die altijd onzichtbaar van bovenaf of vanuit onverwachte hoek wordt gedirigeerd.
Hoog tijd voor zelfinzicht en zelfbevrijding. Het komt erop aan jezelf niet tot slaaf te (laten) maken en vrij te zijn in verbinding met de ander.
“Je gaat het pas zien als je het doorhebt” is zo’n typische uitdrukking van Johan Cruijff. Je kijkt er twee keer naar en je moet erom lachen maar er zit een grond van waarheid in. Zo werkt bewustwording. Plots is daar het inzicht en zie je hoe de vork aan de steel zit. Wat in de kindertijd was blijft in je latere leven doorwerken, vaak tegenwerken, tot je het ziet, tot het in je bewustzijn doordringt.
“To take good care of ourselves, we must go back and take care of the wounded child inside of us. You have to practice going back to your wounded child every day.
You have to embrace him or her tenderly, like a big brother or a big sister. You have to talk to him, talk to her.
You can write a letter to the little child in you… telling them that you recognize his or her presence, and will do everything you can to heal his or her wounds.”
— Thich Naht Hanh
Je innerlijk kind omarmen, het koesteren en het alle veiligheid bieden die het altijd al had gewild, is veruit het mooiste cadeau dat je aan jezelf kunt geven. Het is nooit te laat en het is bovendien de tijd van ‘t jaar!
Alleen vrije vogels kunnen vliegen. Wie aan de ketting ligt vervreemdt van zichzelf. Zelfaliënatie is een vreselijke toestand. Je moet dan voortdurend een rol spelen en je gaat er na verloop van tijd aan onderdoor. Het kan zo erg worden dat je leeft als een levende dode.
Bevrijd jezelf en ik vertel je graag hoe dat gaat.
