Stel dat het populaire verschijnsel burn-out ook een existentiële dimensie heeft. Stel dat het iets met het leven zelf te maken heeft. Dat zou toch maar eens kunnen.
Een burn-out is volgens mij niet alleen een energiestoornis. Het is ook iets existentieels. Iets van het leven zelf. Na een burn-out ziet het leven er meestal anders uit.
Tot nog toe ben ik nog niemand tegengekomen die doelbewust op een burn-out afstevent. Het gebeurt onbewust. Hij komt als een dief in de nacht, al kan ik me best voorstellen dat in bepaalde kringen een burn-out een zekere status vertegenwoordigt. Zonder burn-out heb je nog niet hard genoeg gewerkt of hard genoeg je best gedaan. Die illusie.
Iets van het leven zelf maar welk leven?
We leven een leven dat al eens geleefd is. Natuurlijk is dat niet altijd zo. Het is ook niet zo dat iedereen in een burn-out belandt.
Een leven dat al geleefd is, kun je onmogelijk verderzetten. Het is tegen de natuurlijke orde en ook wel een beetje tegen de logica zelve. Maar een mensenleven zit niet zo logisch in elkaar.
Wanneer ik samen met de mens naast mij onderzoek wat de eigen interne criticus te zeggen heeft, tref ik de stem van vader en/of moeder aan. Dat is opvallend. Het gaat in de eerste plaats over overtuigingen, allerlei verwijten en oprispingen. Dit amalgaam leidt tot veel schuld en schaamte. Tot veel ertegen vechten en veel ervan weg willen vluchten. Dat leidt tot een immens energieverlies en op de lange termijn tot een burn-out. Het licht gaat uit. Het vorige leven is nu helemaal op. Op is op. Je voelt je ook op. We weten intussen ook dat een grote veerkracht in je nadeel kan spelen. Je houdt het gewoon langer vol.
Laat ik ook benadrukken dat onder de interne criticus, de stem van vader en/of moeder, een positieve intentie schuilt. Vaders en moeders hebben goede bedoelingen.
Het zijn niet je eigen gedachten die je opblazen. Het zijn de gedachten van het vorige leven die je doen vechten en vluchten en verstijven. Je komt in een verhoogde staat van paraatheid terecht. Hypervigilantie is een duidelijk teken aan de wand maar je kunt het zelf niet zo makkelijk duiden. Het kan ook de weg zijn naar een depressie.
Het punt is dat al die gedachten van het vorige leven je leven onbewust bepalen. Je hebt er met het verstand geen vat op. Een burn-out dwingt je ertoe om dat inzichtelijk proces aan te vatten, of niet. Die mogelijkheid is er altijd.
De uitweg na een burn-out is je eigen leven leiden, of niet. Het kan veiliger aanvoelen om het oude te behouden. Uit talrijke getuigenissen blijkt toch wel dat er na de crisis een nieuwe vrije wereld opengaat. Het vergt durf en een goede ondersteuning. Van mens tot mens.
