De cadeautjes blijven nog even in het rond vliegen. Het is weer de tijd van het jaar. Het doet me denken aan de tijd van toen. Deze jongen was amper 14 jaar en kreeg een kevertje cadeau. Wie het kleine niet begeert …
Het was me nogal een kevertje. Anders zou ik er wellicht geen stukje over willen schrijven. Voor 500 frank, het is lang geleden, had pa zo’n echt kevertje op de kop weten te tikken. Zo eentje met 1300 cc onder het bolle kontje. Dat ronkt goed en het is luchtgekoeld, zei hij. Ge zult er nogal vandoor gaan. Hij liet me gewoon doen. Ik zou het wel allemaal zelf ondervinden.
“De beste leerschool. Ge kunt er niet vroeg genoeg aan beginnen.” Hij had weinig woorden nodig. Achter het ouderlijk huis lag een grote boomgaard met zoals je dat mag verwachten van een boomgaard, enkele stevige boomstammen. Het ideale oefenterrein. Goed voor vele uren slalommen.
Wat een cadeau! Maar af en toe vielen er ook brokken. Leren moet kosten, zei hij dan. Ik vond dat een geruststellende gedachte. Ik mocht fouten maken. Werd niet afgestraft, integendeel. Mijn kevertje. Ik hoefde niets terug te geven of te bewijzen.
Later heb ik er een levensonderhoudende (life sustaining) gedachte van gemaakt: blijven leren en om te kunnen leren mag je gerust ook fouten maken. Je mag het gewoon ondervinden.
Koken kost geld. De gedachte alleen al geeft zo veel vrijheid. Pa zag dat goed. Hij had het ook op die manier mogen leren, toen hij met de camion op de steenbakkerij in Zevergem in de gracht was gesukkeld. Leren moet kosten jongen, had zijn nonkel Prudens geantwoord.
Leren moet kosten, of in moderne vertaling: preventie kost geld. Eenvoudig boerenverstand. Na zovele jaren is de politiek er nog steeds niet in geslaagd om dit principe te implementeren in de beleidsdomeinen waar het nochtans dringend nodig is. Ik denk zomaar lukraak aan de geestelijke gezondheidszorg. De nodige psycho-educatie zou vele brokken, lees: klachten, kunnen vermijden. De klachten bestrijden, dat kost pas geld.
Ga maar eens na hoeveel mensen thuis geen brokken mochten maken, niet mochten falen en dus niet mochten leren. Dat blijkt voor een kind een voldoende aanleiding te zijn om een blijvend defensiemechanisme te installeren, waar vervolgens hypervigilantie en perfectionisme uit voortkomt.
‘Gij zult geen fouten maken. Gij zult niet leren.’ Gelukkig was het voor mij net andersom.
De avonturen in de boomgaard, zonder pottenkijkers, wakkerden zelfs mijn interesse in automechanica aan. De motor vroeg af en toe wat extra olie. Een band werd kaal en reed plat. De aandrijfriem ging stuk. Dan kwam hij helpen en uitleg geven.
Wat een cadeau gekregen kevertje zoal kan betekenen voor het latere leven.
3 reacties
Wat een ongelovelijk verhaal is dat. Je pa was een wijs man. Denk nu aan een appel en een boom.
Wat een mooi compliment. Dank je!
Schitterend !